MANNA Z NIEBA 

MANNA Z NIEBA - nazwa ta określa pokarm, którym według Księgi Wyjścia żywili się Izraelici na pustyni w czasie ich wędrówki do , Ziemi Obiecanej. Bóg Jahwe, słysząc narzekania Izraelitów na dręczący ich głód, w drugiej połowie drugiego miesiąca po wyjściu Izraelitów z Egiptu, na pustkowiu Sin, zesłał im pokarm: pojawiające się w cudowny sposób o zmierzchu przepiórki, a rano – mannę. Według biblijnego opisu była ona biała jak ziarno kolendra i miała smak placka z miodem (Wj 16, 31), było to coś drobnego, ziarnistego, niby szron na ziemi (Wj 16, 14)^[1].

Bóg postawił jednak Izraelitom warunek – nie mogli oni pozostawiać zebranej manny na później, gdyż gniła ona i pojawiały się w niej robaki.

zbieranie manny zesłanej z nieba.

 W szóstym dniu mieli jednak zebrać podwójną porcję, która miała im wystarczyć także na kolejny dzień (szabat) i wówczas nie psuła się. Mężczyzna będący głową rodziny sam zbierał lub nadzorował jej zbieranie dla całej rodziny. Zawsze zbierano  2,2 l na osobę (Wj 16, 16-18). Bóg zsyłał mannę przez kolejnych 40 lat, aż do momentu dojścia Izraelitów do Kanaan. Obecnie przypuszcza się, że biblijna manna mogła pochodzić z krzewów tamaryszków. Według Wernera Kellera, autora książki Śladami Biblii, biblijną manną była wydzielina krzewów tamaryszkowych powstająca w wyniku symbiozy tamaryszków i jednego z gatunków czerwców. Posiada konsystencję żywicy i formuje się w białe grudki podobne do małych nasion. Występowanie jej jest uzależnione od wilgotności pory deszczowej.

pl.wikipedia.org/wiki/Biblijna_manna‎

MISKA SOCZEWICY

MISKA SOCZEWICY- coś mało wartościowego, za co oddaje się coś o dużym znaczeniu .

W biblijnej przypowieści Ezaw zrzekł się pierworództwa na rzecz młodszego brata bliźniaka za miskę soczewicy. Wrócił bowiem głodny po całym dniu pracy w polu i pragnął się tylko szybko nasycić. W opowieści tej bierze początek popularny frazeologizm o misce soczewicy. Oznacza ona rzecz błahą, mało wartą, nic lub niewiele znaczącą, za którą oddaliśmy coś naprawdę wartościowego, cennego dla nas. Innymi słowy o misce soczewicy możemy mówić, gdy zmiana nie jest korzystna dla nas, a potencjalne korzyści nikłe i nieznaczące. W najszerszym rozumieniu „ oddać (albo sprzedać) coś za miskę soczewicy” oznacza łatwo, nawet bezmyślnie, dobrowolnie i bezpowrotnie zrzec się czegoś ważnego, drogocennego, nie do zastąpienia dla uzyskania dużo gorszej, tymczasowej i w zasadzie nieopłacalnej korzyści.

Ezew postać biblijna (Księga Rodzaju), syn Izaaka i Rebeki, starszy brat bliźniak Jakuba.

Był ulubionym synem Izaaka, natomiast matka Rebeka bardziej kochała Jakuba. Ezaw sprzedał swoje pierworództwo swemu bratu za miskę soczewicy. Jako młodszy syn Jakub podstępem uzyskał od ojca błogosławieństwo przeznaczone dla pierworodnego. Ezaw chciał go zabić w zemście, czym zmusił go do ucieczki. W wieku 40 lat Ezaw sam sobie wybrał żony. Został poligamistą i w przeciwieństwie do swego ojca Izaaka, który pozwolił, by Abraham wybrał mu na żonę czcicielkę Jahwe, poślubił dwie Hetytki. Po pewnym czasie jednak bracia spotkali się i przebaczyli sobie. Ezaw stanowi ostrzegawczy przykład dla chrześcijan, by nikt nie pozbawił ich łaski Bożej, nie był lekkomyślny, rozpustny i bezbożny (Hbr 12:16).

Z potomków Ezawa wywiodło się plemię Edomitów.

pl.wikipedia.org/wiki/Ezaw‎  

www.miejsce-pamieci.pl/artykul-348/-miska-soczewicy.html‎